ابتدا کاربرد بزرگ گیاهان دارویی و رونق و توسعه آن در کشورهای شرقی بخصوص در زمانٔ اسلام به هنگامی که شرق به امور، نوشته‌ها و ترجمه‌های اثر ها بقراط، جالینوس و کتاب‌های دیوسکوریدوس و پلینیوس و سایرافراد دسترسی یافت، مربوط می شود. چون امور و اثر ها این پژوهشگران یونانی مستقیماً از روش شام و شرق رسید و در اوایل قرن سوم میلادی در بیت‌الحکمه به عربی ترجمه شد. کتاب «گیاهان» یا این که «الحشایش» یک کدام از مهم ترین ترجمه‌های این منابع میباشد که در واقع به عبارتی ترجمهٔ دِ ماتریا مدیکای دیوسکوریدوس میباشد و از آن دوران و حتی تا همین آخرها تحت عنوان طب سنتی مدام گزینه به کارگیری قرار می‌گرفت. محمد بن زکریای رازی (سال‌های ۲۵۰ تا ۳۱۳ ق) دائرةالمعارفی در معالجه‌شناسی به اسم کتاب الحاوی فی الطب و کتاب خلاصهٔ طبابت، به اسم المنصوری و کتاب دیگری به اسم منافع الاغذیه و دفع مضارها را نوشت. این کتاب‌ها و سایرٔ اثر ها وی، مخزن و مبداء مهم داده ها گیاه‌شناختی برای نسل‌های متمادی در شرق و غرب بوده‌میباشد.[۸] پزشک معالج نامور بوعلی سینا (سال‌های ۳۵۹ تا ۴۱۶ ه‍. ش) ۸۱۱ داروی گیاهی و معدنی را در کتاب ضابطه یاروهمدم با اثرات آن ها بر تن بشر شرح داده‌میباشد. بعضا از این گیاهان ریشهٔ هندی، تبتی چینی یا این که کلاً شرقی داشته‌اند.[۹]

داروخانه گیاهی

دو حادثه مسئلهٔ دانش گیاه‌شناسی را بسط اعطا کرد. یکی آن ها ابتکار دستگاه چاپ بوسیلهٔ گوتنبرگ در سال ۱۴۵۰ میلادی و دیگری کشف ایالات متحده بوسیلهٔ کریستف کلمب در سال ۱۴۹۲ میلادی بود. سودٔ بی واسطه این دو رخداد، چاپ تعداد متعددی از تیم‌های گیاهی و وارد کردن داروهای نوِ بسیار به اروپا بود. پاراسلسوس دانشمند سوئیسی (۱۵۴۱–۱۴۹۳) با هجرت به اروپا و عده‌آوری تجربیات مختلف، مبنا و پایه محکمی در طب به وجود آورد. گنجینهٔ گیاهان یک کدام از مهمترین اثرها این دانشمند میباشد. وی برای طب گیاهی حق تقدم خاصی قائل بود و به اثرات درمانی آب‌های معدنی و گیاهان محلی اعتنا متعددی داشت. او اولی کسی بود که دانش شیمی را در شیوه‌های درمانی کمپانی اعطا کرد. وی در مورخ دانش طب تحت عنوان تصحیح‌کننده طب و به بیان دیگر بنیانگذار پرتو درمانی و طبی آگاه در زمینه ی گیاهان دارویی شناخته شده است. شیمی و فارماکولوژی به موازات یک‌دیگر تکامل یافته‌اند. بالاخره به لطف کتاب الکساندر چیرش (۱۸۵۶–۱۹۳۹) به اسم «رسالهٔ فارماکولوژی» بود که مطالعهٔ گیاهان دارویی و داروهای طبیعی میان علم هاِ شناخته گردیدهٔ دیگر جای گرفت.[۱۰]

طرز‌های مصرف گیاهان دارویی[دستکاری]
گیاهان دارویی و معطر عمدتاً به فرمهای ذیل مصرف میشوند:

گیاه نو
گیاه کم آب گردیده یا این که کنسرو گردیده
به طور فرآوری گردیده به وسیله حرارت
استحصال مواد مؤثر در صنعت[۱۱]
تفاوت در میان گیاهان دارویی و داروی گیاهی[دستکاری]
گیاهان دارویی مشتمل بر بخش‌هایی از گیاه میباشد که بعداز خشکاندن، سوای تولید هرگونه تغییری در دکان‌ها و عطاری‌ها به فروش می رسد. گیاهان دارویی مثل زیره، رازیانه، هل یا این که دارچین گیاهانی می باشند که بعضا خاصیت درمانی آنان که عمدتاً بی زیان یا این که نادر خسارت میباشند، به ثابت رسیده‌میباشد ولی داروهای گیاهی نتیجه ها تبدیل بعضی گیاهان به دارو در کارگاه‌های داروسازی و طی فرایندی مختص و استریل می باشند. با این توضیحات و ذکر تفاوت گیاهان دارویی و داروهای گیاهی می بایست اظهار‌کرد که عطاری‌ها فقط حق فروش گیاهان دارویی را دارا‌هستند، گیاهانی که تعداد شان معین میباشد و طی سال های دراز فواید و بی عارضه یا این که نادر عارضه بودن شان به ثابت رسیده‌میباشد. مسلم میباشد که مصرف بی‌روش و بیش تر از حد نیاز هر جور خوراکی اعم از گیاهی یا این که شیمیایی میتواند برای تن خسارت داشته باشد.[۱۲]